Artikel Beyond Medicine

 

Besmetting met parasieten. Publicatie

Onderstaande informatie is een respons op het artikel dat gepubliceerd werd in Beyond Medicine nr. 6 in 2005. In dit artikel werd uitvoerig gesproken over bloedparasieten en bijgaande structuur werd afgebeeld.
De vermelding ‘bloedparasiet’ is niet wetenschappelijk: welke parasiet zou hier worden afgebeeld?
Het is van belang over medische onderwerpen en uiteraard ook over besmetting met parasieten nauwkeurige informatie te verstrekken aan de lezer en patiënt.
Is dit een bekend organisme of zou dit de ontdekking van een heel nieuw organisme betreffen?
Indien men is besmet met parasieten is het noodzakelijk te definiëren of men over wormen of eencellige organismen of bacteriën spreekt (of teken, luizen etc.) en het organisme bij de correcte naam te noemen of indien het een nieuw organisme is de gegevens te publiceren en het organisme van een naam te voorzien.
Op de afbeelding ziet men rode bloedlichaampjes en 'wormachtige' structuren.

 

1. Er zijn een aantal eencellige parasieten die men in het bloed kan aantreffen. Protozoa die zich binnen de cel bevinden (intracellulair) zijn de verwekkers van malaria en toxoplasmose. Zij vermenigvuldigen in de cel tot deze openbarst en de sporen naar buiten komen.
2. Eencellige parasieten die men in het bloed kan aantreffen zijn oa. de verwekkers van amoebendysenterie, Entamoeba histolytica, die zeer zelden voorkomt in Europa en men in de ontlasting zal aantreffen. Of de verwekkers van de slaapziekte, een ziekte die men in Afrikaanse landen kan opdoen. Eencellige parasieten, protozoa, zijn te herkennen aan de celwand, de celkern en een zweepdraad.
3. Het enige  organisme dat op een worm lijkt van deze afmeting is Borrelia burgdorferide verwekker van de ziekte van Lyme, een bacterie.
4. Larven of wormen die men in het bloed kan aantreffen, kunnen niet uit een rode bloedcel kruipen, hun afmetingen zijn 10 tot 1000 maal groter zijn dan een rode bloedcel. Filariasis is een ziekte die wordt veroorzaakt door een tropische worm, die door muggen wordt verspreid en in de lymfevaten leeft. In de lymfevaten produceren zij miljoenen microfilariae, die vooral rond middernacht in de bloedstroom circuleren.
5. De leverfluke kent verschillende soorten.

 

a. De verwekker van malaria behoort tot eencellige parasieten van het geslacht Plasmodium. Het is een infectieziekte waaraan jaarlijks ongeveer 1 miljoen mensen overlijden.
De parasiet bevindt zich binnen de rode bloedcel, die een diameter heeft van 7,5 μm.

 

 

 

 

 

 

b. Borrelia burgdorferi is een spiraalvormige bacterie, een spirocheet van 8 - 10 μm. De afbeelding vertoont geen parasiet, maar de verwekker van de ziekte van Lyme.

c. Trypanosoma brucei eencellige parasiet is verwekker van de slaapziekte. Men herkent de celkern. De parasieten dringen het menselijke lichaam binnen via een beet van de tseetseevlieg in West- en Centraal-Afrika.

 

 

 

 

 

 

d. Microfilariae van Wuchereria banchroftiheeft een lengte van 0.3 mm en bevat meerdere celkernen. De parasiet komt in de lymfebanen terecht waar ze stuwing veroorzaakt.

e. Fasciola hepatica, de leverfluke of leverbot of schapenleverbot, is een parasitaire platworm van de klasse Trematoda. Zij infecteren de lever van verschillende zoogdieren, waaronder mensen. De worm heeft een afmeting van 1-8 cm en komt zeer zelden voor in Europa.

 

Conclusie: Het is van belang parasieten te benoemen bij hun wetenschappelijke naam, naar de afmeting te kijken en naar de celstructuren. De afbeelding van de zg. bloedparasiet lijkt het meest op een lege celmembraan van een rode bloedcel. Rode bloedcellen hebben geen celkern. De vorm gaat duidelijk over in de wand van de bloedcel, de kern ontbreekt.

 

Rode bloedcel                                 13 - 20 μm Borrelia                                              8 - 10 μm Trypanozoma                              25 - 60 μm Larva en Nematode                         1 - 10 mm Leverfluke                                         1 -   8 cm

 

Hulda Clark wordt geciteerd in het artikel van Beyond Medicine. Zij heeft veel verwarring gezaaid met haar claim dat de leverfluke, met name de Fasciola buskii, dé oorzaak is van kanker en allerlei chronische ziekten. De wormen komen niet veel voor in de westerse wereld, behalve de kleine witte aarsmaden die men vaak bij kinderen in de ontlasting ziet.

In zeldzame gevallen worden mensen in Nederland besmet met wormen, dit wordt vermeld door het RIVM.

 

RIVM Vislintworm na het eten van rauwe zalm In het wekelijks overzicht van infectieziektesignalen maakte het RIVM op 20 november 2010 melding van twee recente infecties met de Diphyllobothrium spp.. Deze lintworm kan worden opgelopen door het eten van vis (zoals zalm) die onvoldoende is verhit of niet goed is ingevroren. Het kan niet worden uitgesloten dat een van de twee personen de infectie in het buitenland (Scandinavië) heeft opgelopen. Klachten ten gevolge van deze infectie zijn veelal mild of zelfs afwezig. De brede vislintworm is een lintworm die voorkomt bij vissen en visetende zoogdieren en dus ook bij mensen. De worm kan tot 10 meter lang worden en wel 30 miljoen eieren per dag produceren. Hij bestaat uit een 1 mm brede kop, die in tegenstelling tot de kop van de lintworm, voortkomt bij varkens en runderen, en geen kransen van tandjes heeft maar groefjes. Aan de kop zitten de door de kop geproduceerde geledingen, die naar achteren toe steeds breder worden naarmate ze groeien door voedingsstoffen uit het maag-darmkanaal van de gastheer op te nemen. Patiënt met leverbot in Het Gooi In het wekelijks overzicht van infectieziektesignalen maakte het RIVM op 28 september 2010 melding van een 35-jarige vrouw, die zich met koorts bij een arts meldde. Eosinofilie en lever-enzymafwijkingen werden geconstateerd. In de feces van deze vrouw werd vervolgens een leverbot-ei gevonden, met enige waarschijnlijkheid de zogenaamde katten leverbot of Opisthorchis felineus. Een infectie met een in Europa zeldzame worm die ze heeft opgelopen na het eten van rauwe vis in Noord-Italië.. Bij navraag blijkt dat nog 80 patiënten die op dezelfde dag in hetzelfde restaurant rauwe vis (zeelt) hebben gegeten, dezelfde ziekteverschijnselen vertoonden als de Nederlandse vrouw.

 

Darmparasieten
In het westen is 30% van de bevolking besmet met eencellige darmparasieten, waarvan slechts enkele schadelijk zijn. Je hoeft geen tropenbezoeker te zijn om parasieten op te doen.
De typische eencellige darmparasiet komt niet in het bloed voor. Alleen de verwekker van de echte amoebendysenterie, Entamoeba histolytica, dringt zich door de darmwand en bereikt de lever. Deze parasiet komt alleen voor in gebieden met zeer slechte hygiëne. Slechts zeer zelden treft men in Noord-Europa een patiënt die amoebendysenterie heeft. Het is essentieel dat men parasieten opspoort door middel van laboratoriumonderzoek en niet door middel van energetische methoden.
Darmparasieten geven vaak milde klachten: een opgezette buik, stinkende winden, maar ook vermoeidheid en eczeem-klachten waarbij niet snel aan een besmetting met parasieten wordt gedacht.

 

Dunne darm: Giardia lamblia en sporenvormers zoals Cryptosporidia spp. en Cystoisospora belli. Giardia lamblia en Cryptosporidia spp. veroorzaken vooral buikpijn en diarree en bij kinderen groeiachterstand, bloedarmoede. Het beste is deze parasiet op te sporen via een Elisa in verse feces of door middel van een gentechniek. Besmetting met Cryptosporidium spp. en de verwante Eimeria spp. komt vaak voor bij kippen. Men schat dat coccidiose wereldwijd verantwoordelijk is voor 6 tot 10% van de sterfte in de moderne kippenbedrijven.

 

Dikke darm: Dientamoeba fragilis en Blastocystis hominis.
Dientamoeba fragilis veroorzaakt vooral een opgezette buik, brijachtige ontlasting, maar ook moeheid, huidklachten of eczeem. De parasiet is alleen op te sporen met behulp van een speciale fixatie-test, de triple feces test, TFT of een DNA-techniek, qPCR.
Blastocystis hominis veroorzaakteen opgezette buik, winderigheid, soms misselijkheid en jeuk. Door velen wordt deze parasiet als onschadelijk geduid, maar de laatste jaren komen er meer schadelijke varianten voor, er zijn 10 verschillende subtypen herkend. Deze reageren nauwelijks op medicatie. Blastocysten komen bij tal van dieren voor. Ze zijn op te sporen door middel van regulier fecesonderzoek of de triple feces test, TFT en de PCR.

Dientamoeba fragilis                   Blastocystis hominis

Bij darmklachten wordt altijd ontlastingonderzoek aanbevolen.
Indien men ziek is geworden in Azië, Zuid-Amerika of Afrika en er koorts is en malaise, in combinatie met darmklachten, long- of leverklachten, raadpleeg dan de afdeling tropische ziekten.

 

 

 

 

Pagina Top